Co to znaczy „wystąpić z roszczeniem”, czyli jakie kroki trzeba podjąć przed 30 marca 2018 r.
UWAGA! To wpis archiwalny! Zachęcam do przeczytania nowszego wpisu: jak zmiany w przepisach wpłynęły na długość terminu przedawnienia. W skrócie – w mojej ocenie osoby, które do 30 marca 2018 roku zgłosiły na piśmie roszczenie spółce Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. mają czas do 31 grudnia 2024 roku na złożenie pozwu do Sądu.
—————————————————-
Na różnych stronach w internecie można natknąć się na różne koncepcje co do tego jakie kroki trzeba podjąć, aby skutecznie wystąpić z roszczeniem i zmieścić się w 2-letnim terminie (który upływa 30 marca 2018 roku). Przeglądając internet czytałem różne tezy – od wysłania pisma stanowiącego zgłoszenie roszczeń (czyli w istocie wezwania do zapłaty) przed 30 marca 2018 r., przez faktyczne doręczenie takiego pisma Portowi Lotniczemu Gdańsk sp. z o.o. przed 30 marca 2018 r., po wniosek o zawezwanie do próby ugodowej wniesiony do Sądu przed 30 marca 2018 r., kończąc na pozwie wniesionym do Sądu przed 30 marca 2018 r.
W tym wpisie przybliżę jak w orzecznictwie sądów rozumiane jest „wystąpienie z roszczeniem”.
Inaczej mówiąc – jakie kroki trzeba podjąć przed 30 marca 2018 roku, aby nie utracić roszczenia.
Przypomnijmy sobie mój wpis z września ubiegłego roku: Do kiedy można zgłaszać roszczenia do lotniska. Z ustawy Prawo ochrony środowiska wynika, że z roszczeniem o odszkodowanie można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie uchwały nr 203/XVIII/16 Sejmiku Województwa Pomorskiego:
Art. 129 ustawy Prawo ochrony środowiska
1. Jeżeli w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości korzystanie z niej lub z jej części w dotychczasowy sposób lub zgodny z dotychczasowym przeznaczeniem stało się niemożliwe lub istotnie ograniczone, właściciel nieruchomości może żądać wykupienia nieruchomości lub jej części.
2. W związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości jej właściciel może żądać odszkodowania za poniesioną szkodę; szkoda obejmuje również zmniejszenie wartości nieruchomości.
3. Roszczenie, o którym mowa w ust. 1 i 2, przysługuje również użytkownikowi wieczystemu nieruchomości, a roszczenie, o którym mowa w ust. 2, także osobie, której przysługuje prawo rzeczowe do nieruchomości.
4. Z roszczeniem, o którym mowa w ust. 1-3, można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.
5. W sprawach, o których mowa w ust. 1-4, nie stosuje się przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dotyczących roszczeń z tytułu ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości.
Uchwała nr 203/XVIII/16 Sejmiku Województwa Pomorskiego została uchwalona w dniu 29 lutego 2016 roku, natomiast zgodnie z jej § 12 uchwała weszła w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego:
UCHWAŁA NR 203/XVIII/16 SEJMIKU WOJEWÓDZTWA POMORSKIEGO z dnia 29 lutego 2016 r. w sprawie utworzenia obszaru ograniczonego użytkowania wokół Portu Lotniczego im. Lecha Wałęsy w Gdańsku
§ 12. Uchwała wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego.
Ogłoszenie uchwały w Dzienniku Urzędowym Województwa Pomorskiego miało miejsce w dniu 16 marca 2016 roku. Uchwała weszła zatem w życie po upływie 14 dni od tej daty.
Ostatnim dniem powyższego 14-dniowego terminu był 30 marca 2016 roku.
Jak wyżej wskazałem, zgodnie z art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska z roszczeniem można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie aktu prawa miejscowego powodującego ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości.
Tylko co to znaczy „wystąpić z roszczeniem”?
Ustawa nie odpowiada wprost na to pytanie. Za odpowiedź może zatem służyć nam dotychczasowe orzecznictwo sądów w podobnych sprawach.
Przyjrzyjmy się wyrokowi Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013 r., II CSK 161/13:
Sąd I instancji wskazał, że powódka w ciągu 2 lat od wejścia w życie rozporządzenia wojewody z dnia 17 grudnia 2003 r. wezwała pozwanego do zapłaty odszkodowania z tytułu obniżenia wartości nieruchomości oraz do zwrotu niezbędnych nakładów i w ten sposób wypełniła wymagania art. 129 ust. 4 p.o.ś. Przewidziane w tym przepisie wystąpienie z roszczeniem, konieczne do jego zachowania, polega na zgłoszeniu roszczenia pozwanemu, nie wymaga natomiast wytoczenia sporu sądowego.
Sąd II instancji stwierdził, że art. 129 ust. 4 p.o.ś. wyznacza termin prekluzji pozasądowej, w którym należy zgłosić roszczenie podmiotowi zobowiązanemu, aby zachować prawo jego dochodzenia. Samo roszczenie odszkodowawcze przewidziane w art. 129-136 p.o.ś. jest roszczeniem majątkowym, ulegającym przedawnieniu w terminie 10-letnim z art. 118 k.c.
Sąd Najwyższy wskazał, że wprowadzony w art. 129 ust. 4 p.o.ś. termin 2-letni do „wystąpienia z roszczeniem”, biegnący od dnia wejścia w życie roszczeń ustanowionych w ust. 1-3 tego przepisu, wyłożony został w wyroku z dnia 10 października 2008 r. (II CSK 216/08, nie publ. poza bazą Lex nr 577165), jako zawity termin do zgłoszenia roszczeń, niebędący terminem przedawnienia. Takie jego rozumienie jest akceptowane także przez skarżącego, który jednak w skardze poszukuje drogi do przypisania mu również charakteru terminu zawitego do wytoczenia powództwa. Wskazując na możliwość odpowiedniego zastosowania przepisów o przerwie przedawnienia roszczeń postuluje przyjęcie, że zgłoszenie zobowiązanemu roszczenia stanowi czynność, która przerywa bieg terminu zawitego. Od tej chwili termin ten miałby biec na nowo, wyznaczając termin zawity do wytoczenia powództwa. Koncepcji tej nie można podzielić. Terminy zawite stanowią kategorię odrębną, bardziej rygorystyczną od przedawnienia, co pozwala na jedynie bardzo ograniczone stosowanie analogi do przepisów o przedawnieniu. Przy tym analogia nie może służyć zmianie przedmiotu terminu zawitego. Jeśli więc art. 129 ust. 4 p.o.ś. ustanawia dwuletni termin do wystąpienia z roszczeniem, rozumianym, jako zgłoszenie roszczenia zobowiązanemu, to jego znaczenie wyczerpuje się z chwilą dokonania takiego zgłoszenia.
Mówiąc prościej – Sąd I instancji, Sąd II instancji i Sąd Najwyższy zgodnie stwierdziły, że zachowanie 2-letniego terminu polega na zgłoszeniu roszczenia. Nie trzeba przed upływem 2-letniego terminu składać do Sądu ani pozwu, ani wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.
W przypadku Portu Lotniczego im. Lecha Wałęsy będzie to zgłoszenie roszczenia Portowi Lotniczemu Gdańsk sp. z o.o.
Do powyższego wyroku została opublikowana glosa aprobująca dr Małgorzaty Szalewskiej z Katedry Prawa Ochrony Środowiska Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Przejdźmy do kolejnego wyroku – wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2008 r., II CSK 216/08.
Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 10 października 2008 r., II CSK 216/08, wskazał, że termin do zgłoszenia roszczeń, o którym mowa w art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska, jest terminem zawitym a nie terminem przedawnienia. W przepisie tym ustawodawca określił termin, w którym można wystąpić z tym żądaniem (żądaniem zapłaty odszkodowania za poniesioną szkodę bądź żądaniem wykupienia nieruchomości w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości).
W dalszej części uzasadnienia wyroku Sądu Najwyższego z dnia 10 października 2008 r., II CSK 216/08 wskazano, że skoro ustawodawca z jednej strony zakreślił krótki (2 letni) termin do zgłoszenia żądań, o których mowa w art. 129 ust. 1-3 ustawy, z drugiej zaś określił obowiązek ich zgłoszenia określonemu podmiotowi zobowiązanemu do ich realizacji, o których mowa w art. 136 ust. 2 ustawy Prawo ochrony środowiska, przed wystąpieniem z tymi roszczeniami na drogę sądową, to termin, o którym mowa w art. 129 ust. 4 należy uznać za termin zawity do zgłoszenia tych żądań obowiązanemu do ich realizacji w celu zachowania prawa dochodzenia tych roszczeń przed sądem.
Czyli znów – Sąd Najwyższy uznał, że zachowanie 2-letniego terminu polega na zgłoszeniu roszczenia. Nie trzeba przed upływem 2-letniego terminu składać do Sądu ani pozwu, ani wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.
W przypadku Portu Lotniczego im. Lecha Wałęsy będzie to zgłoszenie roszczenia Portowi Lotniczemu Gdańsk sp. z o.o.
Skąd się zatem wzięły krążące w internecie koncepcje składania do Sądu wniosków o zawezwanie do próby ugodowej?
Być może z daleko posuniętej ostrożności autorów takiej koncepcji. Jak pisałem wcześniej – ustawodawca nie zdefiniował, ani nie dookreślił pojęcia „wystąpić z roszczeniem”. Ugruntowana linia orzecznictwa Sądu Najwyższego i sądów powszechnych daje odpowiedź na pytanie jakie czynności podjąć i co to znaczy „wystąpić z roszczeniem”. Natomiast być może autorzy innych koncepcji kierują się chęcią dokonania dalszych czynności (wniosek o zawezwanie do próby ugodowej, pozew) obawiając się zmiany dotychczasowej dominującej linii orzecznictwa. Wszakże ustawodawca niedookreślając pojęcia „wystąpić z roszczeniem” pozostawił Sądom dookreślenie tego pojęcia.
Koncepcja składania wniosków o zawezwanie do próby ugodowej być może wynika też ze zbyt pobieżnej lektury uchwały Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2017 r., III CZP 37/17.
W jednej ze spraw w Krakowie poszkodowana przed upływem 2-letniego nie złożyła spółce prowadzącej Port Lotniczy zgłoszenia roszczeń (wezwania do zapłaty). Zamiast tego złożyła do Sądu wniosek o zawezwanie do próby ugodowej. Złożenie wniosku do Sądu miało miejsce przed upływem 2-letniego terminu, ale Sąd doręczył spółce odpis wniosku już po upływie 2-letniego terminu. I powstała wątpliwość – czy samo złożenie w Sądzie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej doprowadziło do zachowania terminu? Wszakże spółka prowadząca Port Lotniczy dowiedziała się o roszczeniu już po upływie 2-letniego terminu (spółka dowiedziała się dopiero, gdy otrzymała z Sądu korespondencję zawierającą odpis wniosku o zawezwanie do próby ugodowej).
Sąd Najwyższy ostatecznie niejako „uratował” taką formę wystąpienia z roszczeniem.
Jak czytamy w uchwale Sądu Najwyższego z dnia 15 września 2017 r., III CZP 37/17:
„Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa G. W. przeciwko M. P. L. (…) o zapłatę, po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym w dniu 15 września 2017 r., zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Apelacyjny w K. postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2017 r.,
„Czy dla zachowania terminu, o którym mowa w art. 129 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 519) wystarczające jest złożenie przed jego upływem do sądu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej czy też doręczenie tego wniosku obowiązanemu?”
podjął uchwałę:
Do zachowania dwuletniego terminu przewidzianego w art. 129 ust. 4 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. – Prawo ochrony środowiska (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r. poz. 519 z późn. zm.) wystarczające jest złożenie przed jego upływem do sądu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej.”
W uzasadnieniu tej uchwały Sąd Najwyższy wskazał, że przyjęcie, że samo złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej nie jest wystarczające i dla wywołania materialno – prawnego skutku niezbędne będzie doręczenie jego odpisu przeciwnikowi wniosku wprowadza element niepewności, całkowitego uzależnienia od działań innego podmiotu, wręcz zagrażający pewności obrotu prawnego. W praktyce mogłoby to doprowadzić do zaniechania prowadzenia postępowania pojednawczego, wbrew dyrektywie ugodowego załatwiania spraw zawartej w art. 10 k.p.c. Za uznaniem, że zachowaniu dwuletniego terminu przewidzianego w art. 129 ust. 4 p.o.ś. czyni zadość już samo złożenie przed jego upływem do sądu zawezwania do próby ugodowej przemawiają także ważkie argumenty aksjologiczne. Nie budzi wątpliwości kompensacyjny charakter roszczeń opartych na tym przepisie mających na celu jednej strony ochronę prawa własności (art. 21 i art. 64 ust. 1 Konstytucji), z drugiej wyrównanie naruszonych w wyniku działania władzy publicznej praw majątkowych (art. 77 ust. 1 Konstytucji). Przyjęta wykładnia służy uproszczeniu procedur i usuwaniu przeszkód mogących utrudniać lub ograniczać dochodzenie ochrony powyższych konstytucyjnie gwarantowanych praw.
Podobnie Sąd Najwyższy orzekł w uchwale Sąd Najwyższego z dnia 12 maja 2017 r., III CZP 7/17.
Mówiąc prościej – Sąd Najwyższy nie wskazał, że złożenie wniosku o zawezwanie do próby ugodowej jest konieczne dla zachowania 2-letniego terminu. Odczytuję powyższą uchwałę wraz z jej uzasadnieniem jako swoiste „uratowanie” roszczeń, które nie zostały zgłoszone spółce prowadzącej Port Lotniczy przed upływem 2-letniego terminu, lecz w tym terminie poszkodowany złożył do Sądu wniosek o zawezwanie do próby ugodowej.
W odmienny, bardziej rygorystyczny sposób, orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 2 października 2015 r., II CSK 720/14.
W uzasadnieniu wyroku z dnia 2 października 2015 r., II CSK 720/14 Sąd Najwyższy wskazał:
„Odrębną kwestią jest ustalenie, kiedy następuje wystąpienie z roszczeniem, o którym mowa w art. 129 ust. 4 ustawy z 2001. Judykatura przyjmuje, że musi chodzić o zgłoszenie roszczenia obowiązanemu do jego zaspokojenia (np. wystąpienie do niego o wypłatę odszkodowania, por. wyroki Sądu Najwyższego dnia 10 października 2008 r., II CSK 216/08, niepubl.; z dnia 21 sierpnia 2013 r., II CSK 578/12, OSNC 2014, Nr 4, poz. 47; z dnia 4 grudnia 2013 r., II CSK 161/13, OSNC-ZD 2015, nr B, poz. 16). Chodzi tu o oświadczenie skierowane do obowiązanego, które – celem dochowania terminu określonego w art. 129 ust. 4 ustawy z 2001 r. – musi przed jego upływem do niego dojść w taki sposób, aby mógł się z nim zapoznać (art. 61 k.c.). W razie, gdy nośnikiem tego oświadczenia jest pozew lub inne pismo procesowe, dla dochowania terminu, o którym mowa w art. 129 ust. 4 ustawy z 2001 r., konieczne jest, aby przed jego upływem pozew lub to pismo zostały doręczone obowiązanemu, nie wystarcza zaś to, że przed tym upływem powództwo zostanie wytoczone lub pismo zostanie wniesione do sądu.”.
Zgodnie z art. 61 § 1 kodeksu cywilnego oświadczenie woli, które ma być złożone innej osobie, jest złożone z chwilą, gdy doszło do niej w taki sposób, że mogła zapoznać się z jego treścią.
Uwaga! Ten bardziej rygorystyczny pogląd wskazuje, że przed upływem terminu należy skierować do spółki prowadzącej Port Lotniczy oświadczenie (zgłoszenie roszczeń, wezwanie do zapłaty), które musi DOJŚĆ do tej spółki przed upływem 2-letniego terminu.
Nie ma zatem znaczenia data wysłania pisma ze zgłoszeniem roszczeń do Portu Lotniczego!
Znaczenie ma moment, w którym pismo ze zgłoszeniem roszczeń dotarło do Portu Lotniczego w taki sposób, aby Port Lotniczy mógł się z nim zapoznać.
Nie decyduje data stempla pocztowego!
W świetle powyższego orzecznictwa w moim przekonaniu konieczne, a zarazem wystarczające, jest DORĘCZENIE przed 30 marca 2018 roku spółce Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. pisma, którym zostaną zgłoszone roszczenia.
Inne czynności, takie jak złożenie do Sądu wniosku o zawezwanie do próby ugodowej, można dodatkowo podjąć, ale niezależnie od tego rekomenduję doręczyć przed dniem 30 marca 2018 roku spółce Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. pismo stanowiące zgłoszenie roszczeń (wezwanie do zapłaty).
To, że doręczenie zobowiązanemu do wypłaty odszkodowania pisma zawierającego zgłoszenie roszczeń (doręczenie wezwania do zapłaty) jest wystarczające dla zachowania 2-letniego terminu potwierdzają również wyroki sądów powszechnych:
wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 22 listopada 2016 r., I ACa 848/16, w uzasadnieniu którego Sąd wskazał:
„(…) Termin o którym mowa w art. 129 p.o.ś. należy uznać za termin zawity w którym strona winna wystąpić z roszczeniem. Jednakże do zachowania prawa dochodzenia roszczeń przed sądem wystarczające jest zgłoszenie przez poszkodowanego żądania obowiązanemu do naprawienia szkody.
Prawo do dochodzenia roszczenia przed sądem zostaje zachowane także wówczas, gdy poszkodowany w okresie biegu dwuletniego terminu z art. 129 ust. 4 p.o.ś. złoży wniosek o zawezwanie do próby ugodowej (…)”,
wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z dnia 10 grudnia 2015 r., I ACa 1229/15, w uzasadnieniu którego Sąd wskazał:
„(…) poszkodowany dla zachowania terminu o którym mowa w tym przepisie może wybrać jedną z dwóch możliwych form „wystąpienia z roszczeniem „. Pierwszą z nich jest skierowanie żądania bezpośrednio do jego adresata, podmiotu zobowiązanego do wyrównania szkody, a drugą wystąpienie z nim na drogę sądową przeciwko niemu. (…)”,
wyrok Sądu Apelacyjnego w Łodzi z dnia 26 lutego 2013 r., I ACa 1308/12, w uzasadnieniu którego Sąd wskazał:
„(…) Dokonując interpretacji treści art. 129 ust. 1-4 w zw. z art. 136 ust. 1 ustawy – Prawo ochrony środowiska, odwołując się w pierwszej kolejności do gramatycznego sensu tych przepisów, Sąd Apelacyjny stanął na stanowisku, że zawarte w art. 129 ust. 4 tej ustawy sformułowanie „można wystąpić” jest bez wątpienia pojęciem szerszym od określenia zgłaszać, dochodzić w rozumieniu zgłaszać roszczenie w postępowaniu sądowym. Zatem wystąpienie, o jakim mowa w art. 129 ust. 4 cytowanej ustawy, jako pojęcie szersze, musi zawierać w sobie m.in. dochodzenie roszczeń w rozumieniu stricte sądowego dochodzenia realizacji swoich uprawnień. Racjonalny ustawodawca zastosował zaś określenie „można wystąpić” dopuszczając słusznie także pozasądowy tryb realizacji powołanych roszczeń uprawnionych, gdyż nie jest wykluczone, że strony mogłyby polubownie dojść do porozumienia w kwestii zaistnienia ewentualnej szkody oraz sposobu jej naprawienia przez obowiązanego.
Poza tym warto podnieść – w zgodzie z zasadami logicznego rozumowania – że skoro w świetle przytoczonych judykatów, ujmując to w skrócie, roszczenia właścicieli „ograniczonych” nieruchomości podlegają szczególnym ograniczeniom czasowym przewidzianym w art. 129 ust. 4 ustawy – Prawo ochrony środowiska, tj. z tymi roszczeniami można wystąpić w okresie 2 lat od dnia wejścia w życie stosownego źródła prawa (obowiązywania źródła owego ograniczenia wykorzystania, przeznaczenia nieruchomości) i bez wątpienia wystarczy w tym okresie „zgłosić” to roszczenie obowiązanemu (…)”,
wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 17 stycznia 2013 r., I ACa 1104/12, w uzasadnieniu którego Sąd wskazał:
„(…) termin do zgłoszenia roszczeń, o którym mowa w art. 129 ust. 4 ustawy Prawo ochrony środowiska, jest terminem zawitym a nie terminem przedawnienia. W przepisie tym ustawodawca określił termin, w którym można wystąpić z tym żądaniem (żądaniem zapłaty odszkodowania za poniesioną szkodę bądź żądaniem wykupienia nieruchomości w związku z ograniczeniem sposobu korzystania z nieruchomości). Dla zachowania tego terminu wystarczające jest zatem zgłoszenie żądania przedsądowego obowiązanemu do zapłaty. (…)”.
Aby mieć pewność, że pismo ze zgłoszeniem roszczeń dotrze do spółki Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. przed 30 marca 2018 roku, najlepiej doręczyć je osobiście do siedziby spółki Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. przy ul. Słowackiego 200 w Gdańsku (budynek Zarządu) – uzyskując na kopii zgłoszenia roszczeń pokwitowanie doręczenia do spółki Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. wraz z datą wpływu.
Budynek Zarządu zlokalizowany jest w tym miejscu:
(na Google StreetView obraz z 2011 roku, wówczas budynek był jeszcze w budowie – dziś jest ukończony i tam właśnie doręczamy pisma, które stanowi zgłoszenie roszczeń).
Zgłoszenie roszczeń oczywiście można nadać pocztą (najlepiej listem poleconym za potwierdzeniem odbioru) lub kurierem, ale kluczowe jest aby doręczyciel faktycznie doręczył przesyłkę spółce Port Lotniczy Gdańsk sp. z o.o. przed dniem 30 marca 2018 roku. Nie ma znaczenia data nadania tego pisma (nie decyduje data stempla pocztowego).
Niektórzy moi Klienci są nieco zdziwieni faktem, że nie decyduje data stempla pocztowego. Nie jest to natomiast sytuacja wyjątkowa, nietypowa.
Przy czynnościach procesowych (np. wniesienie pozwu czy innego pisma procesowego do Sądu) decyduje data stempla pocztowego, co wynika z kodeksu postępowania cywilnego.
Przy czynnościach materialnoprawnych (np. złożenie pracownikowi wypowiedzenia umowy o pracę, złożenie oferty w przetargu) decydujący jest moment, w którym adresat oświadczenia mógł się zapoznać z jego treścią, co wynika z kodeksu cywilnego.
Podsumowując – teoretycznie zgłoszenia roszczeń należy dokonać przed 30 marca 2018 roku.
Natomiast jeśli rozważasz skorzystanie z moich usług to nie czekaj – jak najszybciej prześlij na adres e-mail cezary@dowbor.pl numer księgi wieczystej Twojej nieruchomości, zgodnie ze wskazówkami podanymi w zakładce Kontakt.
Najprawdopodobniej jeszcze tylko przez kilkanaście dni, do poniedziałku 5 marca 2018 r., będę przyjmował nowe sprawy.
Brak komentarzy